Badanie fokusowe z udziałem przedstawicieli oświaty w Warszawie
Aktualności
Celem pierwszej części wywiadu było opracowanie algorytmu działania uwzględniającego perspektywę pracowników oświaty ze względu na sytuacje, w których stykają się z przemocą w rodzinie.
Podczas spotkania zidentyfikowano sygnały mogące świadczyć o przemocy, motywy i bariery do podjęcia interwencji oraz dostępne zasoby i metody działania.
Celem drugiej części wywiadu było zrozumienie czy z punktu widzenia pracowników oświaty istniejące już narzędzie (stworzone z myślą o policji) może być przydatne i jakim modyfikacjom musi być poddane, aby odpowiadać specyfice ich pracy.
Uczestniczki spotkania pozytywnie oceniły ideę stworzenia analogicznego narzędzia deklarując potrzebę posiadania go w codziennej pracy, gdy zetkną się z przemocą w rodzinie.
Wśród pierszych wniosków i sugestii znalazły się następujące postulaty:
- Stworzenie dwóch kart (kwestionariuszy szacowania ryzyka), uwzględniających specyfikę wieku dziecka, dla młodszych dzieci (wiek przedszkolny) oraz dla starszych dzieci (szkoła podstawowa lub starsze);
- Stworzenie listy pytań zawierającej maksymalnie 20 pytań zamkniętych, tak aby jej wypełnianie nie było zbyt czasochłonne i nie budziło wątpliwości interpretacyjnych.
- Umieszczenie pytań w oddzielnych blokach, dotyczących oznak: przemocy fizycznej, psychicznej oraz braku wypełniania przez rodzinę jej podstawowych funkcji opiekuńczych wobec dziecka;
- Taki dobór pytań w poszczególnych blokach – wybór pytań świadczących o najpoważniejszych symptomach, aby zaznaczenie 1-2 w każdym z nich dawało osobie korzystającej z kwestionariusza pewność, że powinna interweniować i ma po temu poważne podstawy;
- Umieszczenie w algorytmie działania informacji o podstawach prawnych, które upoważniają/zobowiązują przedstawiciela oświaty do podjęcia dalszych kroków.
Inne z kategorii
Eksperyment Społeczny
15.05.2023
W 2007 dziennikarze DDTVN przeprowadzili społeczny eksperyment, aby...
czytaj dalej