GEN PRZYMUSU
Aktualności
Badaniem zostały objęte dobermany, które zawijały się w kulkę i godzinami gryzły po bokach. Naukowcy odkryli, że u zwierząt zachowujących się w ten sposób występuje określony gen. Swoje odkrycia zamieścili w styczniowym numerze „Molecular Psychiatry”.
Dr Nicholas Dodman, dyrektor kliniki zachowań zwierząt w Cummings School of Veterinary Medicine na Tufts University w North Grafton i główny autor badania, mówi, że odkrycie to ma szerokie konsekwencje dla zrozumienia zachowań kompulsywnych u ludzi i zwierząt.
Szacuje się, że zachowania kompulsywne dotyczą około 2,5 do 8 procent ludzkiej populacji. Przejawiają się one na przykład nadmiernie częstym myciem rąk, ciągłym sprawdzaniem kuchenki, zamków, świateł, a także działaniami autodestrukcyjnymi, jak wyrywanie włosów czy samookaleczenia. Na zaburzenia tego typu cierpiało wielu bohaterów filmowych, na przykład grany przez Jacka Nicholsona pisarz w „Lepiej być nie może”, albo główny bohater serialu „Detektyw Monk”, w którego rolę wcielił się Tony Shalhoub.
Naukowcy wiedzieli, że podobne zaburzenia występują u psów, w szczególności u pewnych ras, takich jak dobermany. Dodman i jego współpracownicy postanowili poszukać genetycznego podłoża tego typu zachowań. W tym celu zbadali genomy 94 dobermanów, u których występowały zachowania kompulsywne, takie jak gryzienie się po bokach, i porównali je z danymi pochodzącymi z badania 73 psów tej samej rasy, które nie wykazywały tego typu zaburzeń. Dodatkowo zbadali także rodowód wszystkich psów, żeby ustalić, czy zachowania kompulsywne mogą być dziedziczone.
Badania pozwoliły zidentyfikować miejsce na psim chromosomie 7, w którym znajduje się gen CDH2 (kadheryna 2). Okazało się, że kod genetyczny zwierząt z zaburzeniami różnił się od tego, jaki miały psy „zdrowe”. CDH2 zawiera instrukcje powstawania jednego z białek zwanych kadherynami, które odpowiedzialne są za łączenie się komórek, ich przyleganie oraz wzajemne oddziaływanie.
Niedawno kadheryny powiązano z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, w którym również występują powtarzalne, kompulsywne zachowania - wyjaśnia dr Edward I. Ginns, autor badania opublikowanego w „Molecular Psychiatry” oraz naukowiec z University of Massachusetts Medical School.
Dr Dennis Murphy, psychiatra, który nie był zaangażowany w badanie, uważa, że jego wyniki mogą potencjalnie poprawić nasze rozumienia zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Murphy pracuje obecnie nad znalezieniem i zsekwencjonowaniem genu CDH2 u ludzi, aby przekonać się, czy ma on związek z zachowaniami obsesyjno-kompulsywnymi.[...]
Cały artykuł na stronie: http://portalwiedzy.onet.pl/4868,11123,1595553,1,czasopisma.html
Inne z kategorii
"Przemoc w rodzinie jako przesłanka rozpadu związku małżeńskiego w różnych aspektach prawnych- Prawo świeckie i kanoniczne"- przypomnienie
06.03.2023
czytaj dalej
