Artykuł wstępny (Niebieska Linia nr 6 / 2016)

Szczegóły

Nadrzędna kategoria: Czasopismo

Utworzono: 2016-12-30

Zmodyfikowano: 2016-12-30

Opublikowano: 2016-12-30

Drogie Czytelniczki i Drodzy Czytelnicy

Podsumowujemy kolejny rok. Trudno o optymizm w sprawach dotyczących przeciwdziałania przemocy w rodzinie. W mediach powtarzają się informacje o zabójstwach dzieci i kobiet w rodzinie. Równocześnie słyszymy, że rząd chciałby wycofać ratyfikowaną w 2015 roku Europejską Konwencję w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Działania podejmowane przez organizacje równościowe w ramach Akcji 16 Dni Przeciwko Przemocy ze Względu na Płeć, choć dofinansowane także ze środków publicznych – są atakowane i deprecjonowane. W zespole doradców pracującym przy Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, który przygotowuje zmiany w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, zasiadają radni miasta Zakopane, które do dziś nie powołało Zespołu Interdyscyplinarnego ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie... Trudno o optymizm. Trudno nawet o poczucie stabilności w obliczu uruchomionych już działań.

Niezbyt dobrze jest jednak kończyć rok z poczuciem klęski. Spoglądając wstecz, doceńmy także to, co się udało. Wzrasta liczba osób doznających przemocy, które zgłaszają się po pomoc do różnych instytucji i placówek. Rośnie liczba osób, które przeszły szkolenia z zakresu przeciwdziałania i kompetentnie reagują na sytuacje wystąpienia przemocy czy zagrożenia przemocą. Nurt pracy z osobami stosującymi przemoc wzbogaca się o nowe programy i metody pracy. A przede wszystkim i ponad wszystko w kilku (znanych mi) przypadkach udało się zainterweniować, ZANIM doszło do tragedii. Dzięki stworzonym i używanym narzędziom do szacowania ryzyka wystąpienia przemocy, dzięki kompetencjom pracowników placówek oświatowych, ochrony zdrowia, pomocy społecznej, empatycznym funkcjonariuszom Policji i dobrej postawie sąsiadów. Szkoda, że te przypadki rzadko trafiają na łamy i ekrany mediów.

Mamy też rosnącą rzeszę osób, które niezależnie od obowiązujących wytycznych i procedur, wiedzą kiedy i jak reagować, aby przerwać cierpienie osób słabszych i stanąć w ich obronie. Na tę grupę liczę w kolejnych latach. Ona jest moim światłem w tunelu. Dziękuję Wam za miniony, wspólny rok i z optymizmem patrzę na wspólne działania w przyszłości.

Bądźmy dumni z tego, co udało się zbudować, mimo wielu przeciwności i niewielkich środków finansowych.

Życzę Wam spokojnych Świąt i dobrego kolejnego roku

Renata Durda