Oświata

1. udzielenie kompleksowych informacji o:
   1. możliwościach uzyskania pomocy, w szczególności psychologicznej, prawnej, socjalnej i pedagogicznej, oraz wsparcia, w tym o instytucjach i podmiotach świadczących specjalistyczną pomoc na rzecz osób dotkniętych przemocą w rodzinie,
   2. możliwościach podjęcia dalszych działań mających na celu poprawę sytuacji osoby, co do której istnieje podejrzenie, że jest dotknięta przemocą w rodzinie;
2. niezwłoczne zorganizowanie dostępu do pomocy medycznej, jeżeli wymaga tego stan zdrowia osoby, co do której istnieje podejrzenie, że jest dotknięta przemocą w rodzinie;
3. prowadzenie rozmów z osobami, wobec których istnieje podejrzenie, że stosują przemoc w rodzinie, na temat konsekwencji stosowania przemocy w rodzinie oraz informuje te osoby o możliwościach podjęcia leczenia lub terapii i udziale w programach oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla osób stosujących przemoc w rodzinie (interwencja psychologiczno – pedagogiczna).
4. diagnozowanie sytuacji i potrzeb osoby, co do której istnieje podejrzenie, że jest dotknięta przemocą w rodzinie, w tym w szczególności wobec dzieci;
5. udzielanie kompleksowych informacji rodzicowi, opiekunowi prawnemu, faktycznemu lub osobie najbliższej o możliwościach pomocy psychologicznej, prawnej, socjalnej i pedagogicznej oraz wsparcia rodzinie, w tym o formach pomocy dzieciom świadczonych przez instytucje i podmioty w zakresie specjalistycznej pomocy na rzecz osób dotkniętych przemocą w rodzinie.

Podejrzenie przestępstwa znęcania się nad rodziną może – poza obowiązkiem wdrożenia procedury Niebieskiej Karty – rodzić obowiązek zawiadomienia organów ścigania (podobnie jak w przypadku pozostałych służb). W odniesieniu do organów państwowych i samorządowych obowiązek zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa jest obowiązkiem prawnym. Zgodnie z art. 304 § 2 kodeksu postępowania karnego Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa. Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 1  ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie osoby, które w związku z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych lub zawodowych powzięły podejrzenie o popełnieniu ściganego z urzędu przestępstwa z użyciem przemocy w rodzinie, niezwłocznie zawiadamiają o tym Policję lub prokuratora. Podkreślić należy, że wszczęcie procedury Niebieskiej Karty nie jest jednoznaczne ze zwolnieniem z obowiązku zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Każdy jednak przypadek trzeba rozpatrywać indywidualnie w konsultacji z dyrektorem placówki. Pamiętać też trzeba, że jeżeli dana sytuacja jest sytuacją zagrażającą dobru dziecka obowiązkiem prawnym jest powiadomienie sądu rodzinnego. Zgodnie z art. 572 kodeksu postępowania cywilnego każdy, komu znane jest zdarzenie uzasadniające wszczęcie postępowania z urzędu obowiązany jest zawiadomić o nim sąd opiekuńczy. Obowiązek ten ciąży przede wszystkim na urzędach stanu cywilnego, sądach, prokuratorach, notariuszach, komornikach, organach samorządu i administracji rządowej, organach Policji, placówkach oświatowych, opiekunach społecznych oraz organizacjach i zakładach zajmujących się opieką nad dziećmi lub osobami psychicznie chorymi. Może zatem zdarzyć się sytuacja, w której niezbędne będzie zarówno wszczęcie procedury Niebieskiej Karty, jak i niezwłoczne powiadomienie we własnym zakresie odpowiednich służb o sytuacji, która jest zagrożeniem dla dziecka.  Ponadto, jeżeli zaistnieje taka konieczność, wszczynając procedurę Niebieskiej Karty podejmuje się działania interwencyjne mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa osobie, co do której istnieje podejrzenie, że jest dotknięta przemocą w rodzinie.

Bibliografia:

1. Kodeks karny
2. Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie
3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 roku w sprawie procedury Niebieskie Karty oraz wzorów formularzy Niebieska Karta
4. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego
5. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego