ROK NA KOROTYŃSKIEGO

05.08.2008

            Zmiana związana była także ze zmianą oferty programowej naszej placówki – zakończyliśmy współpracę z wieloletnim partnerem w tym zakresie Państwową Agencją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Mieliśmy nadzieję na bliższą współpracę z lokalnym samorządem. Pod tym kątem od pewnego czasu pracowaliśmy nad programami dla specjalnych populacji – osób starszych i młodych kobiet.

Warszawa da się lubić!

Zbiegło się to z inicjatywami lokalnymi – utworzeniem Wydziału ds. Przeciwdziałania Przemocy w Biurze Polityki Społecznej Urzędu m.st. Warszawy, tworzeniem Miejskiego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na lata 2007-2011 oraz wdrażaniem projektu Budowa systemu przeciwdziałania przemocy w Warszawie. Zaproponowaliśmy więc samorządowi lokalnemu, że nową placówkę sprofilujemy na działania lokalne – pomoc w bezpośredniej Poradni, poradnię telefoniczną Warszawska Niebieska Linia, lokalne seminaria i szkolenia, które wpiszą się w budowanie miejskiego SYSTEMU.

            Aby dobrze wypełniać te lokalne zadania, zaczęliśmy zacieśniać współpracę z innymi placówkami i organizacjami działającymi na terenie Warszawy. Systematycznie działamy w Komisji Dialogu Społecznego ds. Przeciwdziałania Przemocy, którą zgodnie z miejskim programem współpracy samorządu i organizacji pozarządowych, tworzą zainteresowane organizacje pozarządowe (choć specyfiką naszej Komisji jest to, że mamy też członków wspierających, czyli przedstawicieli innych niż pozarządowe podmiotów). Otworzyliśmy również drzwi naszej placówki dla pomagaczy, których zapraszamy na comiesięczne spotkania grupy wsparcia (więcej pisze o tym Piotr Antoniak, który jest pomysłodawcą i animatorem grupy).

            Życzliwie powitani przez władze dzielnicy – kilka dni po otwarciu placówki burmistrz odpowiedzialny za politykę społeczną sam zaprosił nas na spotkanie i zapytał, czy oczekujemy jakiejś pomocy od dzielnicy! Byłabym szczęśliwa, gdyby podobne zachowania były w standardzie władz lokalnych! U nas zdarzyło się tak może dlatego, że burmistrz sam działa w jednej z organizacji na rzecz dzieci.

            Nasz ogólnopolski charakter (zgodnie z nazwą) zachowaliśmy w pracy Poradni on-line, działaniach edukacyjnych i szkoleniowych. Podobnie działa poradnia telefoniczna, która dzięki stacjonarnemu numerowi jest dostępna dla wszystkich sieci komórkowych i dla połączeń z zagranicą. Obsługujemy nadal działania powstałego w 1996 roku Ogólnopolskiego Porozumienia Osób, Instytucji i Organizacji Pomagających Ofiarom Przemocy w Rodzinie Niebieska Linia. Dzięki współpracy z podmiotami tworzącymi Porozumienie oraz sieci 16 liderów lokalnych, w ramach projektu Niebieska Sieć, przygotowaliśmy drugi już raport na temat działań z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie na terenie Polski.

            Od marca 2008 roku rozpoczęliśmy cykl szkoleń w ramach Niebieskiej Akademii Warszawskiej (NAW-a). To duży projekt szkoleniowy dla pracowników samorządowych i specjalistów z organizacji pozarządowych z terenu Warszawy. Szkolenia odbywają się na dwóch poziomach – pierwszy to 120-godzinne Studium Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie, realizowane w ramach szkół Instytutu Psychologii Zdrowia od 1998 roku, drugi to 210-godzinne Studium Poradnictwa i Interwencji Kryzysowej pomyślane jako kontynuacja SPPwR oraz rozwój umiejętności pracy terapeutycznej w zakresie pracy z dorosłymi i dziećmi doświadczającymi przemocy. Uczestnicy obydwu poziomów (łącznie 750 osób) spotykają się na kończącym NAW-ę 40-godzinnym seminarium dotyczącym standardów i procedur w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Doświadczenia z tak dużego projektu szkoleniowego, obejmującego jedno środowisko lokalne, będą monitorowane i ewaluowane. Chcemy, aby posłużyły jako metodologia budowania spójnych systemów lokalnych w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

            Ponieważ Czytelnicy Niebieskiej Linii od lat śledzą informacje o tym, co słychać w Pogotowiu Niebieska Linia, pomyślałam, że będziecie Państwo ciekawi, jak organizuje się życie takiej placówki po zmianie. Ze spotkań w wielu miejscach w Polsce wiem, że jest to doświadczenie wielu placówek pomocowych, i zawsze towarzyszą mu niepokoje. Poprosiłam zespół moich współpracowników o krótkie informacje i refleksje na ten temat, zgodnie z ich podziałem obowiązków w placówce.

Na koniec ważna informacja – jesteśmy placówką Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

A Władysław Korotyński, dziennikarz i literat, to patron ulicy, przy której mieści się nasza siedziba. Prawda, jaki fajny patron?

Renata Durda

Poradnia

Był szary luty 2007 roku, kiedy zaczęliśmy z Magdą, pracownikiem sekretariatu, i Martą, stażystką, urządzać pomieszczenia w nowej siedzibie Pogotowia. Zapału nam nie brakowało. Czuliśmy, że to nowy rozdział instytucji, a zwłaszcza Poradni Pogotowia. Od początku zwróciło naszą uwagę położenie nowego miejsca, jego większa dostępność dla przechodzących ludzi. W pierwszej kolejności przygotowaliśmy pomieszczenia przeznaczone do konsultacji indywidualnych. Kiedy tylko w świat poszła informacja, że są zapisy i działa telefon w sekretariacie, zaczęły się pierwsze konsultacje. Oprócz osób korzystających już z Poradni, szybko zgłosiły się osoby nowe, które chwaliły lepszy niż w poprzedniej siedzibie dojazd.

            Trudniej było reaktywować grupę dla osób doświadczających przemocy. Wydaje się, że stare, znane miejsce dawało poczucie bezpieczeństwa, a nowe było jeszcze nieoswojone. Rozpoczęcie zajęć grupowych wymagało od nas pracy, a przede wszystkim cierpliwości. O zasadach grupy i jej miejscu w programie Poradni mówiliśmy czasem do pojedynczych osób. Wreszcie zaczęło przychodzić kilka osób.

            Z uwagi na dogodną lokalizację wiele osób zmierzających do pobliskiego sklepu, zaczęło nas odwiedzać i zgłaszać sprawy dotyczące problemu przemocy w rodzinie. Dlatego tylko w pewnym sensie działalność Poradni Pogotowia można nazwać kontynuacją.

            Wierzę bardzo, że każda zmiana to rozwój bez względu na kontekst, w którym się odbywa. Dlatego warto w tym miejscu wymienić nowe aktywności, które na trwale wpisały się w ofertę Poradni. Z uwagi na gospodarza siedziby, Dom Dziecka, zaczęliśmy prowadzić zajęcia grupowe dla usamodzielniających się wychowanków, którzy niebawem opuszczą placówkę. Wraz z zespołem pracowników Domu Dziecka w tej grupie dostrzegliśmy zagrożenia związane z przemocą w rodzinie, zwłaszcza że są to osoby u progu samodzielnego życia. Zorganizowaliśmy również zajęcia dla matek opisane w innej części tego artykułu.

            Oprócz wzbogacania oferty dla klientów Poradni, postanowiliśmy zadbać o siebie i inne osoby pracujące w obszarze przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Tak powstała grupa wsparcia dla pomagaczy, podczas której bardzo pilnujemy, by zajmować się tym razem sobą i naszymi potrzebami, a nie naszymi klientami. Początkowo oferta była traktowana z dużą rezerwą. Jednak ci, którzy do nas dotarli, potwierdzili jej zalety. Do tej pory znalazły tam miejsce różne tematy – również te trudne – jak rola psychologa w postępowaniu sądowym. Dziś Poradnia działa pełną parą. Jednym z dowodów są statystyki. Od lutego 2007 roku do maja 2008 roku włącznie z Poradni Pogotowia skorzystało 637 osób, uczestnicząc w 2054 konsultacjach. Staramy się podnosić jakość proponowanych form pomocy, dlatego każdą z osób prosimy o wypełnienie anonimowej ankiety, dzięki czemu zbieramy informacje zwrotne o naszej pracy.

            Poradnia Pogotowia Niebieska Linia to przede wszystkim jej pracownicy (w kolejności alfabetycznej): Piotr Antoniak – psycholog, z-ca kierownika Pogotowia ds. klinicznych, Joanna Cap-Grzybowska – pedagog, Agnieszka Czapczyńska – psycholog, Lucyna Gromulska – psycholog, dr Sylwia Kluczyńska – psycholog, Joanna Krzyżanowska-Zbucka – lekarz psychiatra, Maja Kuźmicz – psycholog, Agnieszka Olszewska – prawnik, Justyna Rzytki-Sroka – psycholog.

            Osobami, które od początku towarzyszą nam w aktywności Pogotowia Niebieska Linia, są nasze stażystki. Po odpowiednim przygotowaniu mają możliwość z bliska obserwować i uczyć się pracy w Poradni. Mimo krótkiej historii nowego miejsca,

możemy pochwalić się dwunastoosobową grupą absolwentek stażu 2007 oraz grupą dziesięciu tegorocznych stażystek. W porównaniu z poprzednimi grupami warto zwrócić uwagę na większe zainteresowanie stażem i problematyką przemocy w rodzinie w grupie absolwentek studiów psychologicznych. Przedstawienie Poradni zakończę z nadzieją, że kolejny rok będzie równie ciekawy i twórczy jak ten, który mamy za sobą.

Piotr Antoniak

Telefon

Gdy pomyślę o minionym roku w odniesieniu do naszej poradni telefonicznej, to ogarnia mnie zdumienie. Po przeprowadzce i marcowej inauguracji naszej nowej siedziby 11 czerwca 2007 roku przyszła pora na otwarcie Poradni Telefonicznej. Zdumienie bierze się stąd, że nakładem pracy zaledwie kilku osób udało się nam w rok rozpropagować zupełnie nowy numer Warszawskiej Niebieskiej Linii – 022-668-70-00. Od początku telefon działa w godzinach od 14.00 do 22.00, od poniedziałku do piątku, a przez rok zadzwoniło do nas blisko 3 tysiące osób. Pamiętam dyżury sprzed roku, gdy dyżurni wymieniali się radosnymi informacjami – dzisiaj zadzwoniły aż trzy osoby. Wtedy, ale także i teraz, poczucie, że nasza praca jest potrzebna i poszukiwana, dodaje nam zapału, satysfakcji i chroni przed wypaleniem zawodowym. Obserwowanie lecących wiórów w pracy drwala, a w zawodzie pomagacza możliwość reakcji na żywego klienta, jest nagrodą samą w sobie. Dlatego dyżur przy milczącym telefonie bardziej męczył niż brak chwili dla siebie między jedną a drugą rozmową.

            Zespół dyżurnych stanowiło sześcioro pracowników, osiem współpracowniczek i dziesięć stażystek – obecnie szkolimy kolejnych dziesięć osób, które wkrótce wesprą nas w dyżurach. Wśród nas jest prawniczka, której poniedziałkowe i piątkowe dyżury w godzinach 18.00–22.00 cieszą się dużą popularnością, o czym świadczy liczba porad prawnych – 25% rozmów na temat przemocy dotyczyło aspektów prawnych.

            Podsumowując rok, można zauważyć powtarzającą się prawidłowość – osobami dzwoniącymi do nas są głównie osoby doświadczające przemocy – prawie 55% oraz świadkowie przemocy (głównie osoby spokrewnione lub zaprzyjaźnione z ofiarą) – 45%, głównie dorosłe kobiety – cztery piąte wszystkich rozmówców. Dla 91% była to pierwsza rozmowa o przemocy z osobami z zewnątrz, co pokazuje wagę tej rozmowy i profesjonalnego przygotowania konsultanta pracującego w poradni telefonicznej. Najczęściej dzwonią mieszkańcy Mazowsza (23,5%).

            Charakterystykę osoby doświadczającej przemocy przybliżają liczby – jedną piątą stanowią chłopcy i mężczyźni, pozostałe osoby doświadczające przemocy to dziewczynki i kobiety. Rodzaje doświadczanej przemocy przedstawia tabela 1.

Tabela 1. Rodzaje przemocy

Rodzaje przemocy

%*

Psychiczna

83%

Fizyczna

60%

Ekonomiczna

15%

Seksualna

9%

Zaniedbywanie

7%

Wyrzucanie z mieszkania

5%

* Procenty nie sumują się do 100, gdyż niektóre formy przemocy współwystępują ze sobą.

            Tylko w jednej trzeciej rozmów o przemocy sygnalizowano współwystępowanie tego zjawiska z problemem alkoholowym sprawcy, co

stanowi utrzymującą się tendencję zniżkową – z roku na rok dzwoniący sygnalizują coraz większy odsetek spraw, w których sprawcy nie znajdują się pod wpływem żadnego środka psychoaktywnego (w minionym roku 56%). Osobę sprawcy i jego relacje wobec ofiary przedstawia tabela 2.

Tabela 2. Sprawca i jego relacja wobec ofiary

Partner

Były partner

Ojciec

Matka

Dziecko pełnoletnie

mężczyzna  kobieta

mężczyzna   kobieta

mężczyzna  kobieta

44%

6%

4%

1%

15%

10%

5%

2%

               

            Informacji na temat dzwoniących świadków przemocy dostarcza wykres 1.

 WYKRES 1. Kategorie osób dzwoniących

Wykres wskazuje on na jedną zastanawiającą prawidłowość – osoby z urzędu najrzadziej dzwonią do nas – może to wynikać z braku wiedzy i kompetencji osób stykających się z ofiarami przemocy, utartych przyzwyczajeń lub odpowiedniego poziomu kompetencji wśród pomagających.

            Od marca wprowadziliśmy system ewaluacji naszej pracy telefonicznej. Wyniki ankiety pokazują pewne zależności. Na pytania dotyczące odpowiadania na potrzeby klienta w sensie informacji oraz empatycznego wysłuchania otrzymujemy prawie maksymalne noty. Klienci mają także stosunkowo wysokie poczucie sprawczości, co może być pochodną z jednej strony ich cech, a z drugiej umiejętności konsultanta. Jednak brak im po rozmowach poczucia, że otwierają się przed nimi nowe możliwości. Może to wynikać z faktu, że osoby dzwoniące mają niezłe rozeznanie w katalogu możliwych działań oraz że naszą rolą jest umocnienie osób dzwoniących w dotychczasowej strategii działania, wzmocnienie ich motywacji i zachęcenie do bycia konsekwentnym.

Justyna Rzytki-Sroka

Grupa dla mam

Pomysł założenia grupy rozwijającej umiejętności wychowawcze matek przyszedł nam do głowy, ponieważ nasze klientki często zgłaszały nam taką potrzebę podczas sesji indywidualnych. Stworzyłyśmy ofertę spotkań, prowadzonych klasyczną metodą wsparciową. Na początku każdej grupy ustalałyśmy wspólny temat, każda z uczestniczek miała czas na dzielenie się swoimi uczuciami, poproszenie o pomoc czy poćwiczenie innego niż dotychczas scenariusza zachowań wobec dziecka. Jako prowadzące byłyśmy w podwójnej roli: liderek facilitujących grupę i mam, dzielących się własnym doświadczeniem. U źródeł takiego pomysłu leżała chęć wspierania klientek poprzez bezpośrednie odwoływanie się do posiadanych przez nie kompetencji, wspieranie potencjału i autorytetu, których są przyzwyczajone zwykle szukać na zewnątrz siebie. Spotkania były niezwykle ciekawe.

            Mierzyłyśmy się jako prowadzące z dwiema głównymi trudnościami – przychodziło mało kobiet (średnio 2-3 na spotkaniu), mało dyrektywnie pilnowany przez nas temat często zmieniał się w trakcie, przechodząc z trudności w relacji z dzieckiem na relacje ze sprawcą i radzenie sobie z jego przemocą. Po sześciu miesiącach takich doświadczeń zdecydowałyśmy się na zmianę konwencji. Zaproponowałyśmy trzymiesięczny cykl spotkań w edukacyjnej grupie zamkniętej i ustaliłyśmy konkretne tematy treningu umiejętności wychowawczych. Czas pokazał, że oferta okazała się strzałem w dziesiątkę. W ciągu miesięcznego naboru zgłosiło się ponad dwadzieścia kobiet. Wystartowałyśmy.

            Grupa bardzo szybko się zintegrowała, część uczestniczek zrezygnowała w trakcie pierwszych trzech spotkań, zostałyśmy w stałym składzie ok. 8 kobiet. Zaczęłyśmy spotkania od tematu komunikacji bez przemocy. ćwiczenia, w których uczestniczki odgrywały role własnego dziecka i odkrywały jego perspektywę, okazały się w wielu sytuacjach bardzo przejmujące dla klientek i zmieniające radykalnie ich perspektywę widzenia problemów. Dużo czasu poświęciłyśmy na wzmacnianie pozytywnych stron relacji z dzieckiem, naukę wzmacniania samego dziecka oraz siebie. Przemoc w domach naszych klientek to bowiem nie tylko zachowania ojca, ale czasem nadmierny krytycyzm wobec dzieci samych matek, nieumiejętność wspierania dziecka, skupienie na czynnościach pielęgnacyjno-opiekuńczych, a nie na samym dziecku. Kilka spotkań poświęciłyśmy tematowi chronienia dziecka przed przemocą innych (sprawcy, przemocą rówieśniczą). Odkrywałyśmy z klientkami, jak mogą to robić bez użycia przemocy, ćwiczyłyśmy przekraczanie lęku przed ujawnieniem własnej siły. Nasze klientki zmieniały się na naszych oczach – mówiły o cieple rodzącym się między nimi i dziećmi, pojawiającej się pewności siebie i jasności decyzji w różnych sytuacjach, zaufaniu wobec samej siebie.

Justyna Rzytki-Sroka Agnieszka Czapczyńska

Pomoc mailowa

Nasza Poradnia mailowa działa bez zmian od kilku lat. Dla wirtualnej Poradni zmiana siedziby placówki – nie miała znaczenia. W czasie dwunastu miesięcy (od marca 2007 roku do marca 2008 roku) odpowiedzieliśmy na 1993 maile. Porad udzielali pracownicy merytoryczni – psychologowie i prawnicy, a także przeszkoleni stażyści Pogotowia pod superwizją pracowników. W 2007 roku przeszkoliliśmy 10 stażystek, które są gotowe do samodzielnej pracy w zakresie udzielania pomocy ofiarom przemocy w rodzinie drogą elektroniczną.

WYKRES 2. Ilość otrzymywanym maili w okresie kwiecień 2007 r.-marzec 2008 r.

            Przychodzą do nas listy z całego kraju, od dorosłych i nastolatków, bardzo rzadko dzieci. Piszą do nas głównie kobiety. Jeśli pisze świadek, mamy nadzieję, że nasza pomoc dociera do ofiary lub ofiar, w których sprawie się zwraca. Rzadziej zdarza się, że pisze do nas osoba z urzędu, np. pedagog, pracownik organizacji pozarządowej, pracownik socjalny, w ramach wykonywanych obowiązków lub z pytaniem o informacje.

            Zwrócenie się po bezpośrednią, osobistą pomoc przez ofiarę lub świadka przemocy często wiąże się z trudnymi emocjami i napięciem. Napisanie maila zamiast spotkania z psychologiem czy wykonania telefonu może bardzo ułatwić ofierze zwrócenie się po pomoc. Może to być pierwszy krok w pracy nad lepszym radzeniem sobie. Mimo tego, że komunikacja drogą elektroniczną ma wiele wad, coraz więcej ludzi porozumiewa się w ten sposób, a więc również szuka pomocy w trudnościach związanych z przemocą w rodzinie. Jest to prawie we wszystkich przypadkach pierwszy kontakt z osobą czy instytucją w procesie wychodzenia z przemocy. Biorąc pod uwagę fakt, że pierwszy kontakt z pomagaczem i jego reakcją determinują, czy osoba będzie korzystała z pomocy, czy dostrzeże możliwość poprawy swojej sytuacji, jakość tego kontaktu ma charakter kluczowy.

            Pomaganie drogą elektroniczną mieści się w następujących obszarach pomocy ofiarom, świadkom i sprawcom przemocy w rodzinie: interwencja kryzysowa, edukacja i psychoedukacja osób bezpośrednio doświadczających przemocy oraz świadków i pomagaczy, profilaktyka.

Lucyna Gromulska

Edukacja

Działalność edukacyjno-informacyjna jest jednym z tych obszarów, który stanowi o ogólnopolskim charakterze Pogotowia Niebieska Linia. W działaniach tych uczestniczą praktycznie wszyscy pracownicy naszej placówki pod szyldem Centrum Informacji o Przemocy w Rodzinie. Nowoczesne techniki informatyczne zapewniają nam największą i stale rosnącą liczbę odbiorców.

            Nie inaczej było przez ostatni rok. Od maja 2007 roku do maja 2008 roku na stronie internetowej  www.niebieskalinia.pl odnotowaliśmy prawie 270 tysięcy wizyt. Daje to ponad 20 tysięcy odwiedzin miesięcznie; dość często odwiedza nas ponad tysiąc osób dziennie!

            Z biegiem lat (statystyki prowadzimy od 2003 roku) obserwujemy, że zainteresowanie tematyką przeciwdziałania przemocy wciąż rośnie, zapewne nie bez znaczenia jest tu też zwiększający się dostęp Polaków do internetu.

            Niezależnie od informacji zamieszczanych na stronie co tydzień wysyłamy newsletter z aktualnościami i ważnymi informacjami dotyczącymi m.in. działalności Pogotowia, zadań wynikających z realizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz wdrażania miejskiego programu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Biuletyn cieszy się niesłabnącym powodzeniem – mamy ok. 2000 stałych czytelników.

            Przez ostatni rok także prowadzone przez nas forum internetowe na temat przemocy w rodzinie zyskało znaczącą popularność wśród internautów (liczba zarejestrowanych użytkowników sięga 1400 osób).

            Podążając za duchem zmian postanowiliśmy zmienić wyczerpaną formułę listy dyskusyjnej na zamknięte forum dla profesjonalistów zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie. Zaowocowało to bardziej swobodną i naturalną dyskusją w bezpiecznym gronie oraz nowymi pomysłami na współpracę.

            Prowadzenie działalności informacyjnej na temat dostępnej na terenie Warszawy oraz całej Polski oferty pomocowej, odpowiadającej potrzebom klientów różnych służb, odbywało się poprzez rozwijanie i aktualizację bazy danych adresowych dostępnej w poradni telefonicznej i na stronie internetowej http://www.porozumienie.niebieskalinia.pl/.  Zachęcamy do korzystania z dostępnej tam wyszukiwarki instytucji pomocowych.

            Jednak Centrum Informacji to nie tylko działania poprzez internet. W trakcie bezpośredniej działalności informacyjnej spotykaliśmy się i udzielaliśmy pomocy w wyszukiwaniu materiałów oraz informacji dotyczących zjawiska przemocy pracownikom naukowym, dziennikarzom, pracownikom placówek pomocowych, organizacjom pozarządowym, uczniom i studentom piszącym prace o zjawisku przemocy.

            Studenci wielu warszawskich uczelni mieli okazję zapoznać się ze specyfiką pracy w naszej placówce podczas wizyt hospitacyjnych.

            W ramach Archiwum Niebieskiej Linii wyszukujemy i archiwizujemy aktualne publikacje prasowe dotyczące problemów przemocowych, dyskryminacji oraz uzależnień, a przedłużeniem tej działalności jest Biblioteczka Niebieskiej Linii, licząca kilka tysięcy pozycji, z której korzystają najczęściej studenci, dziennikarze oraz nasi stażyści.

            Jednym z głównych działań edukacyjnych skierowanych do profesjonalistów i studentów było zorganizowanie w Pogotowiu seminariów tematycznych poświęconych ważnym i szczególnie trudnym problemom związanym z przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie.

            Od czerwca 2007 roku do czerwca br. odbyło się dziewięć seminariów, które zgromadziły kilkaset uczestników:

1. Agresja u osób chorych psychicznie. Wykład i dyskusję poprowadziła dr Beata Hintze – specjalista II stopnia z psychologii klinicznej, były pracownik Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, pracownik naukowy Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie.

2. Psychoterapia poznawczo-behawioralna w leczeniu schizofrenii. Seminarium zaplanowane jako kontynuacja spotkania poświęconego agresji u osób chorych psychicznie poprowadziła dr Beata Hintze.

3. Zaburzenia osobowości w podejściu poznawczym, ze szczególnym uwzględnieniem sylwetki ofiary i sprawcy. Spotkanie poprowadziła dr Ewa Pragłowska – psycholog kliniczny, superwizor i dydaktyk Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej, wykładowca SWPS.

4. Bezpieczeństwo ofiary przemocy w rodzinie i izolacja sprawcy – co może policja, prokuratura, sąd?.

Seminarium poprowadziła mgr Sylwia Spurek – prawniczka, legislatorka, absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

5. Życie emocjonalne i tożsamość mężczyzny a przemoc w rodzinie. Wykład poprowadził prof. Jerzy Mellibruda – dyrektor Instytutu Psychologii Zdrowia PTP, kierownik Katedry Psychologii Uzależnień, Przemocy i Sytuacji Kryzysowych w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.

6. Kuratorska służba sądowa – kuratorzy rodzinni. Seminarium poprowadziła Alina Prusinowska-Marek – kierownik V Zespołu Kuratorskiej Służby Sądowej Sądu Rejonowego Warszawa-Mokotów.

7. Kuratorska służba sądowa – kuratorzy dla dorosłych. Możliwości współpracy w sprawach związanych z przemocą w rodzinie. Spotkanie poprowadziła Małgorzata Grygoruk – zastępca kuratora okręgowego ds. karnych Sądu Okręgowego w Warszawie.

8. Rola domu dziecka w systemie opieki nad dzieckiem krzywdzonym. Seminarium poprowadziła Anna Kaszuba – dyrektor Domu Dziecka nr 9 im. Lidii i Adama Ciołkoszów.

9. Profilaktyka handlu ludźmi i pomoc ofiarom. Seminarium poprowadziła Joanna Garnier – menedżerka programów profilaktycznych, członkini zarządu Fundacji Przeciwko Handlu Ludźmi i Niewolnictwu La Strada.

            Jesteśmy pozytywnie zaskoczeni tym, że na seminaria przyjeżdżają specjaliści z całej Polski, stanowiąc czasem większość uczestników. Fakt ten może wskazywać na potrzebę i wciąż małą ilość miejsc, w których można wymieniać się wiedzą i doświadczeniami z zakresu przeciwdziałania przemocy na forum ogólnokrajowym.

            W sferze edukacji publicznej w ostatnich kilkunastu miesiącach uczestniczyliśmy i patronowaliśmy wielu wydarzeniom, m.in. obchodom Niebieskiego Tygodnia w ramach kampanii 16 Dni Przeciwdziałania Przemocy ze względu na Płeć, organizując cykl otwartych wykładów poświęconych zjawisku przemocy, specjalne dyżury psychologów na komendach policji oraz konkurs skierowany do młodych ludzi.

            Patronowaliśmy też wydaniu książek poświęconych tematyce przemocy wobec kobiet i organizacji koncertów przeciwko przemocy. Warto nadmienić, że przy tych i innych okazjach wyjątkowo dużym zainteresowaniem cieszyła się opracowana w Pogotowiu ulotka zatytułowana Przemoc na randce, która ma zwrócić uwagę na problem przemocy w związkach młodych ludzi.

Norbert Staręga

Autorzy:

Piotr Antoniak, Agnieszka Czapczyńska, Renata Durda, Lucyna Gromulska, Justyna Rzytki-Sroka, Norbert Staręga

Źródło: www.pismo.niebieskalinia.pl

Inne z kategorii

Eksperyment Społeczny

15.05.2023

W 2007 dziennikarze DDTVN przeprowadzili społeczny eksperyment, aby...

czytaj dalej

Świadkowie i rodzina ofiar przestępstw

11.05.2023

Poruszeni tragiczną śmiercią Kamila przypominamy jak ważną rolę w przeciwdziałaniu przemocy pełni...

czytaj dalej

Newsletter Niebieskiej Linii

Dołącz do biuletynu Niebieskiej Linii i otrzymuj wszystkie bieżące informacje o akcjach, szkoleniach, wydarzeniach oraz nowych artykułach.