FRANCUSKIE MINISTERSTWO PRZECIW PRZEMOCY WOBEC KOBIET

Aktualności

06.11.2008

Ogólnie rzecz biorąc, ponad milion kobiet w wieku od 18 do 60 roku życia padło ofiarą przemocy we Francji w 2005 i 2006 roku. Zjawisko przemocy jest tak różnorodne, że właściwie trzeba by mówić o „przemocach” - fizycznych, seksualnych, moralnych, psychologicznych, słownych – które nie mają względu na wiek i mogą wystąpić właściwie wszędzie (w rodzinie, na ulicy, w miejscu pracy).

Dokładne cyfry i zasięg zjawiska pozostają i tak nieznane – liczba skarg zarejestrowanych przez policję i straż miejską nie mówi wszystkiego o przemocy, jakiej kobiety doznają każdego dnia. Strach przed odwetem, wstyd, nieznajomość własnych praw, obawa przez utratą praw rodzicielskich i perspektywa długich i trudnych emocjonalnie zmagań w sądzie... To wszystko sprawia, że kobiety często zatrzymują dla siebie przykrą prawdę.

Mniej niż 9% kobiet wnosi skargę na przemoc małżeńską lub pozamałżeńską. Czynna polityka walki z przemocą wobec kobiet, kampanie informacyjne i uwrażliwiające na tę problematykę przyczyniły się jednak do wzrostu liczby skarg w ostatnich latach.

Przemoc wobec kobiet żywi się stereotypami społeczeństwa, banalizacją seksistowskich wypowiedzi, obojętnością ogółu, które prowadzą do wypierania lub zaniżania przebytych cierpień, co samo w sobie jest dla kobiety dodatkowym cierpieniem.

Decyzja o wyrwaniu się ze spirali przemocy nie jest łatwa. Trzeba, by kobieta uświadomiła sobie powagę faktów i znalazła w sobie odwagę do działania, wydostania się ze świata, w którym żyje (rodzina, partner, praca). Trzeba wreszcie, by stawiła czoła różnego rodzaju przeciwnościom, tak psychologicznym, jak materialnym. Nie może zrobić tego sama... By kobieta odważyła się przejść przez próg komisariatu policji, musi być przekonana o przychylności opinii publicznej, wsparciu otoczenia, odwadze świadków, wyrozumiałości zawodowców i pomocy państwa.

W liczbach...

Przemoc małżeńskaW 2007 roku 166 kobiet zmarło w wyniku pobicia przez współmałżonka410 000 kobiet oświadczyło, że w latach 2005 i 2006 padły ofiarą przemocy fizycznej ze strony małżonka lub eksmałżonka Szacowany koszt przemocy partnerskiej wynosi co najmniej miliard euro

Przemoc w miejscu pracy

17% kobiet (1 na 6 kobiet) skarży się na presję psychologiczną w miejscu pracy, 8,5% na przemoc słowną2 % kobiet złożyło oświadczenie o agresji (dotykanie, próba gwałtu i gwałt) i molestowaniu seksualnym (zaloty, dotykanie, ekshibicjonizm).Okaleczanie narządów płciowych kobiet, małżeństwa z przymusu65 000 kobiet i dziewcząt jest okaleczanych lub zagrożonych okaleczeniami70 000 nastolatek od 10 do 18 roku życia w okręgu paryskim i w sześciu departamentach o wysokim odsetku imigrantów (Nord, Oise, Seine-Maritime, Eure, RhĂ´ne, Bouches-du-RhĂ´ne) jest potencjalnie zagrożonych małżeństwem z przymusu (wg danych GAMS – Kobieca Grupa na rzecz Zniesienia Okaleczeń Płciowych)Gwałty, napaści seksualne260 000 kobiet padło ofiarą pozamałżeńskiej przemocy seksualnej w 2005 i 2006szacuje się, iż 130 000 kobiet było ofiarami gwałtu w 2005 i 2006

Z przemówienia ValĂ©rie LĂ©tard, otwierającego kampanię:

„Chciałabym podzielić się z Państwem moimi głębokimi przekonaniami. Nie – przemoc małżeńska nie jest częścią sfery intymnej, która powinna obchodzić tylko parę. Nie – okaleczanie czy małżeństwo z przymusu nie są zwyczajowymi osobliwościami, które należy szanować. Nie – przemoc, która dotyka kobiet w miejscu pracy nie jest nieuchronna. Zebraliśmy się tutaj, by rozpocząć kampanię prasową w walce z przemocą wobec kobiet. (...) Mimo znacznego postępu, jaki miał miejsce w ciągu ostatnich trzydziestu lat, stereotypy i komunały uwłaczające kobietom wcale nie zniknęły. (...) Dlatego ważne jest, by uświadomić sobie niedopuszczalny rozdźwięk między rzeczywistym miejscem zajmowanym przez kobiety, a modelem, do jakiego się je odsyła.Świadczy o tym doskonały raport na temat obrazu kobiet w mediach Michele Reiser, który dotarł do mnie w ubiegłym tygodniu. Nie przez przypadek powierzyłam tę misję renomowanej reżyserce, pisarce i filozofce, członkini instytutu badania opinii publicznej CSA. (...)

Wnioski są wymowne, a przeprowadzona analiza wyraźnie podkreśla ciągłe powracanie stereotypów potwierdzających niewidoczność kobiet i ich drugorzędność, podczas gdy męźczyźni pozostają aktorami pierwszoplanowymi. (...)Im bardziej kobieta traci poczucie własnej wartości i zdolność reakcji, tym bardziej zbliżamy sie do poddania i rezygnacji, trwających przez 10 czy 15 lat, do momentu śmierci lub zabicia „kata”. (...) Mechanizm przemocy małżeńskiej jest złożony i szczególnie niebezpieczny, to strefa nieracjonalnych wpływów, gdzie łatwo o utratę zdrowego rozsądku i brak neutralności wobec faktów. Wyparcie, ukrywanie, makijaż – w znaczeniu dosłownym i przenośnym, kłamliwe tłumaczenie sobie i innym („nie zawsze był taki”, „to nic takiego”), bronienie „kata”, poczucie winy („to ja go denerwuję”), zaniżanie własnej wartości („nie takiej kobiety szukał”), spaczone poczucie normalności („to normalne, że mnie bije”) i uczucie zakochania, które zwiększa jeszcze niejasność sytuacji.

Trzeba zrozumieć, że przemoc jest nie tylko fizyczna (...), jest też słowna i psychologiczna.Kampania prasowa i internetowa popierają walkę pod hasłem „Nie pozwól przemocy się zadomowić. Reaguj!”. (...) Chciałam prawdomównej kampanii (...). Ta opiera się na zasadzie ilustracji, pokazuje przemoc „codzienną” w jej najbardziej niebezpiecznych przejawach. (...)

Kampania, którą dziś otwieram, pomyślana została, by reagować, uwolnić słowo, sprzeciwić się przemocy – można to zrobić między innymi dzwoniąc pod numer 3919 albo wchodząc na stronę http://www.stop-violences-femmes.gouv.fr/.Trzy ogłoszenia z prasy doskonale streszczają tę strategię.

Do ofiar:Gdy byłaś mała z pewnością marzyłaś o księciu z bajki, nie o mężczyźnie, który by cię bił po powrocie z pracy.Nie pozwól przemocy się zadomowić. Reaguj!Do świadków:Czasami jedynym świadkiem pobicia kobiety jest dwuletnie dziecko...Jesteś świadkiem przemocy? Reaguj!Do sprawców przemocy:Oto spełniony mężczyzna. Dom, dwójka dzieci, pies i bita żona.Bicie żony to czyn karalny. Reaguj!

Ponadto do dyspozycji stowarzyszeń pomocy kobietom-ofiarom przemocy zostaną oddane narzędzia niemedialne. Głównym celem jest informowanie, towarzyszenie i zwłaszcza oferowanie danych kobietom, które padły ofiarą przemocy we wszystkich jej przejawach. (...)

Bardzo gorąco dziękuję kobietom, które miały odwagę mówić z poruszającą szczerością i godnością, która wywołuje szacunek. (...) Dzięki temu wolnemu wyrażaniu siebie, kobiety spotykają inne kobiety i uczą się od nich mechanizmu przemocy. To serdeczny dialog kobiety z kobietą, dziĂ©ki któremu każda otrzymuje środki by działać i zmienić swoją sytuację.

Obojętność i milczenie są najgorsze. Przełamanie milczenia leży w interesie wszystkich i jest obowiązkiem każdego. Jeśli o to chodzi, chciałabym powiedzieć jak bardzo potrzebujemy Państwa pomocy, Państwa, którzy pracujecie dla prasy, by przełamać milczenie i głośno mówić o przemocy wobec kobiet.Dziękuję Państwu.”

Â¬ródło: www.travail-solidarite.gouv.frCytowane za: www.neww.org.pl